Recenzje

Laurent Seksik, autor powieści biograficznej o popularnym głównie w latach 20. i 30. XX wieku pisarzu Stefanie Zweigu, zdecydował się otworzyć na inne media. Najpierw napisał sztukę teatralną na podstawie wymienionej książki, a następnie postanowił stworzyć komiks. Współpracujący z nim przy tym projekcie rysownik Guillaume Sorel ubrał tę historię w nostalgiczną szatę wizualną, podkreślającą depresyjne nastroje i ideologiczny chaos II wojny światowej.

Laurent Seksik i Guillaume Sorel: Ostatnie dni Stefana Zweiga
Wydawnictwo Komiksowe

Wiele jeszcze lat musi minąć, zanim ludzkość doczeka się wehikułu czasu (jeśli oczywiście w ogóle się doczeka), a i wtedy tak, jak ukazano choćby w znakomitym filmie Looper, podróże w czasie dostępne będą najprawdopodobniej jedynie nielicznym. Miło sobie pofantazjować na ten temat, jednakże nie trzeba wcale czekać w nieskończoność, aby chociaż w pewnym sensie stać się takim podróżnikiem. Wystarczy zostać historykiem, archeologiem lub po prostu sięgnąć po Dawny komiks polski.

Benedykt Hertz, Antoni Bogusławski, Aleksander Świdwiński, Kamil Mackiewicz: Dawny komiks polski. Tom 1: Warszawa w roku 2025. Pan Hilary i jego przygody
Wydawnictwo Komiksowe

Alfred Hitchcock zasłynął za sprawą Ptaków, a Junji Ito stworzył Ryby, bo tak należałoby tłumaczyć na język polski tytuł Gyo. Pomimo że nie jest to najlepszy komiks tego autora, powinien wzbudzić zainteresowanie miłośników mangowych horrorów.

Junji Ito: Gyo: Odór śmierci
J.P.F.

Jak powiedział kiedyś mądrze w jednym z wywiadów Zbigniew Herbert: „Nie lubię utopii. Bo zaczyna się od tego, że ktoś wymyśli sobie wyspę i tam cudowny ustrój jakiś panuje, a kończy się na obozach koncentracyjnych”. Nicolas Presl w Fabryce najpewniej nieświadomie zawarł Herbertowską myśl, co niestety oznacza, że żyjemy dziś w stanie zagrożenia, a komiks Francuza stanowi probierz społecznych nastrojów.

Nicolas Presl: Fabryka
Lokator

Najważniejszy i niezaprzeczalny atut komiksu Batman: Nawiedzony Rycerz da się zauważyć już na pierwszy rzut oka przy pobieżnym przeglądaniu albumu. Są nim oczywiście rysunki wykonane przez Tima Sale’a. Załatwiają wszystko - znakomicie współgrają z pełnym mroku scenariuszem, przenosząc czytelnika w niezwykle plastyczny świat opowieści o Mrocznym Rycerzu.

Jeph Loeb i Tim Sale: Batman: Nawiedzony Rycerz
Egmont Polska

Prostolinijne rysunki Toma Gaulda mają unikalną właściwość zasysania uwagi czytelnika, który rychło zdaje sobie sprawę, że przygląda się nie anegdocie o ludzikach skleconych z kresek, ale opowieści o ludziach z krwi i kości. Tyle że zmienionych w mit. I na powrót z mitu wyłuskanych.

Tom Gauld: Goliat
Fundacja Tranzyt / Centrala - Central Europe Comics Art

Poznańska Centrala wypuściła właśnie na rynek zeszyt Olgi Wróbel zatytułowany Ciemna strona Księżyca, sytuujący się gdzieś w pobliżu Projektu: człowiek Agaty „Endo” Nowickiej i Czwórki na pokładzie Dominiki Węcławek - czyli mamy do czynienia z polskim komiksowym pamiętnikiem ciążowym. Co oznacza magiczna fraza „dziewięć miesięcy”? A może raczej: faza? Księżyca? Przekonajcie się sami!

Olga Wróbel: Ciemna strona Księżyca
Fundacja Tranzyt / Centrala - Central Europe Comics Art

Nieczęsto spotyka się komiksy, które zaskakują nie punktami zwrotnymi, lecz spokojem i kameralnością, a których twórcy nad fabułę stawiają sjużet. Niemieckie Podejdź bliżej jest właśnie jednym z nich.

Line Hoven: Podejdź bliżej
Fundacja Tranzyt / Centrala - Central Europe Comics Art

Komiksowa biografia autorstwa Catel i José-Louisa Bocqueta nie jest arcydziełem. Ale nie jest też miernotą. Kiki z Montparnasse’u to powieść graficzna momentami odważna, ale dużo częściej zachowawcza. Opowiedziana sprawnie, choć nigdy olśniewająca. Zdolna prowokować dyskusje, a przy tym przystępna w lekturze. Publikując francuski komiks, który nie mnoży kontrowersji (dotyczących życia bohaterki) za pomocą kontrowersyjnych środków (narracji), kultura gniewu wyciąga rękę do szerokiego grona czytelników.

José-Louis Bocquet, Catel: Kiki z Montparnasse’u
kultura gniewu

GadKaszmatka to istny pożeracz czasu. Zastosowana przez Dominika Szcześniaka pisownia tytułu sprawia, że brzmi on dwuznacznie. W efekcie, oprócz gadki, czytelnik otrzymuje gada - kreaturę, która jest wyjątkowo żarłoczna i gustuje w nieuchwytnym oraz nienamacalnym rodzaju pożywienia. Ta, chciałoby się powiedzieć, nazbyt prosta gra słowna została przez Szcześniaka wykorzystana w zabawny sposób. Jego komiks nie razi dosłownością, a raczej bawi tym, co dzieje się między słowami. Nie ma tu krokodyli goniących za zegarkami, ale jest za to sporo gadaniny oraz językowych reliktów przeszłości.

Dominik Szcześniak: GadKaszmatka
Ważka

Lektura Ratboya to trochę tego typu podróż w czasie (i przestrzeni: na Śląsk i do Wielkopolski), jakby czytać Barbarę Radziwiłłównę z Jaworzna-Szczakowej Michała Witkowskiego, tyle że narrator twardo stoi tu po „drugiej stronie mocy” i zamiast płynąć wraz z nurtem nowego systemu - pokazuje mu wielkiego „fucka”.

Krzysztof Owedyk: Ratboy
kultura gniewu

Autorski album Anke Feuchtenberger w warstwie wizualnej sytuuje się na rubieżach medium: między wyrafinowaną grafiką zdjętą ze ścian muzeum sztuki współczesnej a urokliwą prostotą kreskówek. Mało w nim słów, choć dużo treści. Miłośnicy mainstreamowych opowieści obrazkowych poczują się zdezorientowani, bo ta Kraina Snów nie przypomina uładzonych logiką fantastycznych przestrzeni Gaimanowskich. Somnambule to swoista liryka oniryczna, dyskutująca w rysunkach kwestie ciała, płci, rzeczy, nieświadomości.

Anke Feuchtenberger: Somnambule
Fundacja Tranzyt/ Centrala - Central Europe Comics Art